Ten niewielki tomik z późnymi tekstami Martina Heideggera (1889–1976), najbardziej wpływowego niemieckiego filozofa XX wieku, ma doniosłe znaczenie w historii współczesnej myśli filozoficznej. Pojęcia identyczności i różnicowania dotyczą samych fundamentów filozofii starającej się uchwycić „wy-różnianie się” świata z pierwotnego, tożsamego „nic” – uchwycić dzieje bycia. Autor diagnozuje dziejową sytuację człowieka w dobie cywilizacji technicznej i dominacji „ontoteologii”. Zajmuje stanowisko w kwestii miejsca i roli metafizyki w ludzkim myśleniu, wypowiada się o „Bogu filozofów” odległym od „boskiego Boga”. Do Boga filozofów człowiek „ani nie może się modlić, ani mu się ofiarować”, „padać w trwodze na kolana”, „muzykować ani tańczyć”. Postulując „bez-bożne myślenie”, porzucenie ontoteologii i powrót w „istotę metafizyki”, Heidegger wypowiada się w swoim trudnym języku o fundamentalnych kwestiach nurtujących dzisiejszego człowieka.